Joint Declaration of Pope Francis and Patriarch Kirill

pope-and-patriarch(Vatican Radio)  Pope Francis and Russian Orthodox Patriarch Kirill of Moscow and All Russiamet in Havana, Cuba on Friday(12 Feb) to sign an historic joint declaration.

The official English translation of the full joint declaration is below:

Joint Declaration of Pope Francis and Patriarch Kirill of Moscow and All Russia

“The grace of the Lord Jesus Christ and the love of God the Father and the fellowship of the holy Spirit be with all of you” (2 Cor 13:13).

1. By God the Father’s will, from which all gifts come, in the name of our Lord Jesus Christ, and with the help of the Holy Spirit Consolator, we, Pope Francis and Kirill, Patriarch of Moscow and All Russia, have met today in Havana. We give thanks to God, glorified in the Trinity, for this meeting, the first in history.

It is with joy that we have met like brothers in the Christian faith who encounter one another “to speak face to face” (2 Jn 12), from heart to heart, to discuss the mutual relations between the  Churches, the crucial problems of our faithful, and the outlook for the progress of human civilization.

2. Our fraternal meeting has taken place in Cuba, at the crossroads of North and South, East and West. It is from this island, the symbol of the hopes of the “New World” and the dramatic events of the history of the twentieth century, that we address our words to all the peoples of Latin America and of the other continents.

It is a source of joy that the Christian faith is growing here in a dynamic way.  The powerful religious potential of Latin America, its centuries–old Christian tradition, grounded in the personal experience of millions of people, are the pledge of a great future for this region.

3. By meeting far from the longstanding disputes of the “Old World”, we experience with a particular sense of urgency the need for the shared labour of Catholics and Orthodox, who are called, with gentleness and respect, to give an explanation to the world of the hope in us (cf. 1 Pet 3:15).

4. We thank God for the gifts received from the coming into the world of His only Son. We share the same spiritual Tradition of the first millennium of Christianity. The witnesses of this Tradition are the Most Holy Mother of God, the Virgin Mary, and the saints we venerate.  Among them are innumerable martyrs who have given witness to their faithfulness to Christ and have become the “seed of Christians”.

5. Notwithstanding this shared Tradition of the first ten centuries, for nearly one thousand years Catholics and Orthodox have been deprived of communion in the Eucharist. We have been divided by wounds caused by old and recent conflicts, by differences inherited from our ancestors, in the understanding and expression of our faith in God, one in three Persons – Father, Son and Holy Spirit. We are pained by the loss of unity, the outcome of human weakness and of sin, which has occurred despite the priestly prayer of Christ the Saviour: “So that they may all be one, as you, Father, are in me and I in you … so that they may be one, as we are one” (Jn 17:21).

6. Mindful of the permanence of many obstacles, it is our hope that our meeting may contribute to the re–establishment of this unity willed by God, for which Christ prayed. May our meeting inspire Christians throughout the world to pray to the Lord with renewed fervour for the full unity of all His disciples. In a world which yearns not only for our words but also for tangible gestures, may this meeting be a sign of hope for all people of goodwill!

7. In our determination to undertake all that is necessary to overcome the historical divergences we have inherited, we wish to combine our efforts to give witness to the Gospel of Christ and to the shared heritage of the Church of the first millennium, responding together to the challenges of the contemporary world. Orthodox and Catholics must learn to give unanimously witness in those spheres in which this is possible and necessary. Human civilization has entered into a period of epochal change. Our Christian conscience and our pastoral responsibility compel us not to remain passive in the face of challenges requiring a shared response.

8. Our gaze must firstly turn to those regions of the world where Christians are victims of persecution. In many countries of the Middle East and North Africa whole families, villages and cities of our brothers and sisters in Christ are being completely exterminated. Their churches are being barbarously ravaged and looted, their sacred objects profaned, their monuments destroyed. It is with pain that we call to mind the situation in Syria, Iraq and other countries of the Middle East, and the massive exodus of Christians from the land in which our faith was first disseminated and in which they have lived since the time of the Apostles, together with other religious communities.

9. We call upon the international community to act urgently in order to prevent the further expulsion of Christians from the Middle East. In raising our voice in defence of persecuted Christians, we wish to express our compassion for the suffering experienced by the faithful of other religious traditions who have also become victims of civil war, chaos and terrorist violence.

10. Thousands of victims have already been claimed in the violence in Syria and Iraq, which has left many other millions without a home or means of sustenance. We urge the international community to seek an end to the violence and terrorism and, at the same time, to contribute through dialogue to a swift return to civil peace. Large–scale humanitarian aid must be assured to the afflicted populations and to the many refugees seeking safety in neighbouring lands.

We call upon all those whose influence can be brought to bear upon the destiny of those kidnapped, including the Metropolitans of Aleppo, Paul and John Ibrahim, who were taken in April 2013, to make every effort to ensure their prompt liberation.

11. We lift our prayers to Christ, the Saviour of the world, asking for the return of peace in the Middle East, “the fruit of justice” (Is 32:17), so that fraternal co–existence among the various populations, Churches and religions may be strengthened, enabling refugees to return to their homes, wounds to be healed, and the souls of the slain innocent to rest in peace.

We address, in a fervent appeal, all the parts that may be involved in the conflicts to demonstrate good will and to take part in the negotiating table. At the same time, the international community must undertake every possible effort to end terrorism through common, joint and coordinated action. We call on all the countries involved in the struggle against terrorism to responsible and prudent action. We exhort all Christians and all believers of God to pray fervently to the providential Creator of the world to protect His creation from destruction and not permit a new world war. In order to ensure a solid and enduring peace, specific efforts must be undertaken to rediscover the common values uniting us, based on the Gospel of our Lord Jesus Christ.

12. We bow before the martyrdom of those who, at the cost of their own lives, have given witness to the truth of the Gospel, preferring death to the denial of Christ. We believe that these martyrs of our times, who belong to various Churches but who are united by their shared suffering, are a pledge of the unity of Christians. It is to you who suffer for Christ’s sake that the word of the Apostle is directed: “Beloved … rejoice to the extent that you share in the sufferings of Christ, so that when his glory is revealed you may also rejoice exultantly” (1 Pet 4:12–13).

13. Interreligious dialogue is indispensable in our disturbing times. Differences in the understanding of religious truths must not impede people of different faiths to live in peace and harmony. In our current context, religious leaders have the particular responsibility to educate their faithful in a spirit which is respectful of the convictions of those belonging to other religious traditions. Attempts to justify criminal acts with religious slogans are altogether unacceptable. No crime may be committed in God’s name, “since God is not the God of disorder but of peace” (1 Cor 14:33).

14. In affirming the foremost value of religious freedom, we give thanks to God for the current unprecedented renewal of the Christian faith in Russia, as well as in many other countries of Eastern Europe, formerly dominated for decades by atheist regimes. Today, the chains of militant atheism have been broken and in many places Christians can now freely confess their faith. Thousands of new churches have been built over the last quarter of a century, as well as hundreds of monasteries and theological institutions. Christian communities undertake notable works in the fields of charitable aid and social development, providing diversified forms of assistance to the needy. Orthodox and Catholics often work side by side. Giving witness to the values of the Gospel they attest to the existence of the shared spiritual foundations of human co–existence.

15. At the same time, we are concerned about the situation in many countries in which Christians are increasingly confronted by restrictions to religious freedom, to the right to witness to one’s convictions and to live in conformity with them. In particular, we observe that the transformation of some countries into secularized societies, estranged from all reference to God and to His truth, constitutes a grave threat to religious freedom.  It is a source of concern for us that there is a current curtailment of the rights of Christians, if not their outright discrimination, when certain political forces, guided by an often very aggressive secularist ideology, seek to relegate them to the margins of public life.

16. The process of European integration, which began after centuries of blood–soaked conflicts, was welcomed by many with hope, as a guarantee of peace and security. Nonetheless, we invite vigilance against an integration that is devoid of respect for religious identities. While remaining open to the contribution of other religions to our civilization, it is our conviction that Europe must remain faithful to its Christian roots. We call upon Christians of Eastern and Western Europe to unite in their shared witness to Christ and the Gospel, so that Europe may preserve its soul, shaped by two thousand years of Christian tradition.

17. Our gaze is also directed to those facing serious difficulties, who live in extreme need and poverty while the material wealth of humanity increases. We cannot remain indifferent to the destinies of millions of migrants and refugees knocking on the doors of wealthy nations. The unrelenting consumerism of some more developed countries is gradually depleting the resources of our planet. The growing inequality in the distribution of material goods increases the feeling of the injustice of the international order that has emerged.

18. The Christian churches are called to defend the demands of justice, the respect for peoples’ traditions, and an authentic solidarity towards all those who suffer. We Christians cannot forget that “God chose the foolish of the world to shame the wise, and God chose the lowly and despised of the world, those who count for nothing, to reduce to nothing those who are something, that no human being might boast before God” (1 Cor 1:27–29).

19. The family is the natural centre of human life and society. We are concerned about the crisis in the family in many countries. Orthodox and Catholics share the same conception of the family, and are called to witness that it is a path of holiness, testifying to the faithfulness of the spouses in their mutual interaction, to their openness to the procreation and rearing of their children, to solidarity between the generations and to respect for the weakest.

20. The family is based on marriage, an act of freely given and faithful love between a man and a woman. It is love that seals their union and teaches them to accept one another as a gift. Marriage is a school of love and faithfulness. We regret that other forms of cohabitation have been placed on the same level as this union, while the concept, consecrated in the biblical tradition, of paternity and maternity as the distinct vocation of man and woman in marriage is being banished from the public conscience.

21. We call on all to respect the inalienable right to life. Millions are denied the very right to be born into the world. The blood of the unborn cries out to God (cf. Gen 4:10).

The emergence of so-called euthanasia leads elderly people and the disabled begin to feel that they are a burden on their families and on society in general.

We are also concerned about the development of biomedical reproduction technology, as the manipulation of human life represents an attack on the foundations of human existence, created in the image of God. We believe that it is our duty to recall the immutability of Christian moral principles, based on respect for the dignity of the individual called into being according to the Creator’s plan.

22. Today, in a particular way, we address young Christians. You, young people, have the task of not hiding your talent in the ground (cf. Mt 25:25), but of using all the abilities God has given you to confirm Christ’s truth in the world, incarnating in your own lives the evangelical commandments of the love of God and of one’s neighbour. Do not be afraid of going against the current, defending God’s truth, to which contemporary secular norms are often far from conforming.

23. God loves each of you and expects you to be His disciples and apostles. Be the light of the world so that those around you may see your good deeds and glorify your heavenly Father (cf. Mt 5:14, 16). Raise your children in the Christian faith, transmitting to them the pearl of great price that is the faith (cf. Mt 13:46) you have received from your parents and forbears. Remember that “you have been purchased at a great price” (1 Cor 6:20), at the cost of the death on the cross of the Man–God Jesus Christ.

24. Orthodox and Catholics are united not only by the shared Tradition of the Church of the first millennium, but also by the mission to preach the Gospel of Christ in the world today. This mission entails mutual respect for members of the Christian communities and excludes any form of proselytism.

We are not competitors but brothers, and this concept must guide all our mutual actions as well as those directed to the outside world. We urge Catholics and Orthodox in all countries to learn to live together in peace and love, and to be “in harmony with one another” (Rm 15:5). Consequently, it cannot be accepted that disloyal means be used to incite believers to pass from one Church to another, denying them their religious freedom and their traditions. We are called upon to put into practice the precept of the apostle Paul: “Thus I aspire to proclaim the gospel not where Christ has already been named, so that I do not build on another’s foundation” (Rm 15:20).

25. It is our hope that our meeting may also contribute to reconciliation wherever tensions exist between Greek Catholics and Orthodox. It is today clear that the past method of “uniatism”, understood as the union of one community to the other, separating it from its Church, is not the way to re–establish unity. Nonetheless, the ecclesial communities which emerged in these historical circumstances have the right to exist and to undertake all that is necessary to meet the spiritual needs of their faithful, while seeking to live in peace with their neighbours. Orthodox and Greek Catholics are in need of reconciliation and of mutually acceptable forms of co–existence.

26. We deplore the hostility in Ukraine that has already caused many victims, inflicted innumerable wounds on peaceful inhabitants and thrown society into a deep economic and humanitarian crisis. We invite all the parts involved in the conflict to prudence, to social solidarity and to action aimed at constructing peace. We invite our Churches in Ukraine to work towards social harmony, to refrain from taking part in the confrontation, and to not support any further development of the conflict.

27. It is our hope that the schism between the Orthodox faithful in Ukraine may be overcome through existing canonical norms, that all the Orthodox Christians of Ukraine may live in peace and harmony, and that the Catholic communities in the country may contribute to this, in such a way that our Christian brotherhood may become increasingly evident.

28. In the contemporary world, which is both multiform yet united by a shared destiny, Catholics and Orthodox are called to work together fraternally in proclaiming the Good News of salvation, to testify together to the moral dignity and authentic freedom of the person, “so that the world may believe” (Jn 17:21). This world, in which the spiritual pillars of human existence are progressively disappearing, awaits from us a compelling Christian witness in all spheres of personal and social life. Much of the future of humanity will depend on our capacity to give shared witness to the Spirit of truth in these difficult times.

29. May our bold witness to God’s truth and to the Good News of salvation be sustained by the Man–God Jesus Christ, our Lord and Saviour, who strengthens us with the unfailing promise: “Do not be afraid any longer, little flock, for your Father is pleased to give you the kingdom” (Lk 12:32)!

Christ is the well–spring of joy and hope. Faith in Him transfigures human life, fills it with meaning. This is the conviction borne of the experience of all those to whom Peter refers in his words: “Once you were ‘no people’ but now you are God’s people; you ‘had not received mercy’ but now you have received mercy” (1 Pet 2:10).

30. With grace–filled gratitude for the gift of mutual understanding manifested during our meeting, let us with hope turn to the Most Holy Mother of God, invoking her with the words of this ancient prayer: “We seek refuge under the protection of your mercy, Holy Mother of God”. May the Blessed Virgin Mary, through her intercession, inspire fraternity in all those who venerate her, so that they may be reunited, in God’s own time, in the peace and harmony of the one people of God, for the glory of the Most Holy and indivisible Trinity!
Francis                                  Kirill
Bishop of Rome                      Patriarch of Moscow Pope of the Catholic Church    and all Russia

(from Vatican Radio)

 

pope-and-patriarchதிருத்தந்தையும், முதுபெரும் தந்தையும் வெளியிட்ட இணை அறிக்கை

ஆண்டவர் இயேசு கிறிஸ்துவின் அருளும் கடவுளின் அன்பும் தூய ஆவியாரின் நட்புறவும் உங்கள் அனைவரோடும் இருப்பதாக! (2 கொரி. 13:13)

1. அனைத்து கொடைகளுக்கும் ஊற்றான தந்தையாம் இறைவனின் சித்தத்தால், ஆண்டவர் இயேசு கிறிஸ்துவின் பெயரால், தேறுதல் தரும் தூய ஆவியாரின் உதவியால், திருத்தந்தையான பிரான்சிஸ், மற்றும், மாஸ்கோ, இரஷ்யா இவற்றின் முதுபெரும் தந்தை கிரில் ஆகிய இருவரும், ஹாவானாவில் இன்று சந்தித்தோம். வரலாற்றில் முதல் முறையாக நடைபெறும் இச்சந்திப்பிற்காக இறைவனுக்கு நன்றி கூறுகிறோம்.

கிறிஸ்தவ நம்பிக்கையில் வேரூன்றிய நாங்கள் இருவரும், மகிழ்வுடன், உடன் பிறந்தோர் போல் சந்தித்துள்ளோம். திரு அவைகளுக்குள் உள்ள உறவு, இறைமக்களின் பிரச்சனைகள், மனித நாகரீக முன்னேற்றம் இவற்றை மனதில் கொண்டு இங்கு சந்தித்துள்ளோம்.

2. மேற்கும், தெற்கும் சந்திக்கும் கியூபாவில் இந்த சந்திப்பு நிகழ்கிறது. புது உலகின் ஓர் அடையாளமாக விளங்கும் இந்தத் தீவிலிருந்து, நாங்கள் இலத்தீன்அமெரிக்காவிற்கும், ஏனைய கண்டங்களுக்கும் எங்கள் அறிக்கையை விடுக்கிறோம்.

3. “பழைய உலகம்” உருவாக்கிய நீண்ட கால மோதல்களிலிருந்து விலகி, கத்தோலிக்கரும், ஆர்த்தடாக்ஸ் சபையினரும் மேன்மையான உள்ளத்தோடும், மதிப்போடும், இணைந்து பணியாற்றும் அவசரத் தேவை உருவாகியுள்ளதை உணர்கிறோம்.

4. கிறிஸ்துவத்தின் முதல் நூற்றாண்டிலிருந்து நாங்கள் ஒரே ஆன்மீகப் பாரம்பரியத்தைப் பகிர்ந்து வந்துள்ளோம். இறைவனின் தாயும், கன்னியுமான மரியாவையும், புனிதர்களையும் நாங்கள் வணங்குவது, இந்த பாரம்பரியத்திற்கு சாட்சியாக விளங்குகிறது.

5. முதல் பத்து நூற்றாண்டுகள் பகிரப்பட்ட இந்த பாரம்பரியத்திலிருந்து விலகி, ஏறத்தாழ கடந்த ஆயிரம் ஆண்டுகள் கத்தோலிக்கரும், ஆர்த்தடாக்ஸ் சபையினரும் ஒரே திருவிருந்தில் பங்குபெற முடியாமல் போனது. பழைய, மற்றும் புதிய மோதல்கள் பிரிவுகளையும், காயங்களையும் உருவாக்கியுள்ளன. “எல்லாரும் ஒன்றாய் இருப்பார்களாக! தந்தையே, நீர் என்னுள்ளும் நான் உம்முள்ளும் இருப்பதுபோல் அவர்களும் ஒன்றாய் இருப்பார்களாக!” (யோவான் 17:21) என்று இறுதி இரவுணவின்போது, இயேசு வேண்டியதற்கு மாறாக, உருவாகியுள்ள இந்தப் பிரிவினால் நாங்கள் வேதனையடைகிறோம்.

6. நாங்கள் மேற்கொள்ளும் இச்சந்திப்பு, கிறிஸ்துவின் அனைத்து சீடர்களும் முழுமையாக இணைவதற்கு உந்துசக்தியாக அமையவேண்டும் என்று, அனைத்துலக கிறிஸ்தவர்களும் மன்றாடுவார்களாக. உலகெங்கும் வாழும் நல்மனம் கொண்டோர் அனைவருக்கும், இச்சந்திப்பு, நம்பிக்கை தரும் ஓர் அடையாளமாக இருப்பதாக!

7. அன்றைய உலகின் சவால்களைச் சந்தித்து, கிறிஸ்துவின் நற்செய்திக்குச் சாட்சிகளாக, முதல் ஆயிரம் ஆண்டுகள் வாழ்ந்த நமது பராம்பரியத்தை மீண்டும் நிலைநாட்ட முயற்சிகள் மேற்கொள்வோம் என்ற உறுதி எங்களுக்கு உள்ளது. இன்றைய உலகம் நமக்கு விடுக்கும் சவால்களைச் சந்திக்க நாம் இணைந்து சாட்சியம் வழங்கவேண்டும்.

8. இன்றைய உலகில் பெரும் இன்னலுக்கு உள்ளாகும் கிறிஸ்தவர்கள் மீது எங்கள் பார்வை திரும்புகிறது. மத்தியக் கிழக்கு, மற்றும் வட ஆப்ரிக்கா பகுதிகளில் உள்ள நாடுகளில் கிறிஸ்தவர்களின் குடும்பங்களும், கிராமங்களும் முற்றிலுமாக அழிக்கப்படுகின்றன. கோவில்கள் இடிக்கப்பட்டு, புனிதப் பொருள்கள் அவமதிப்புக்குள்ளாகின்றன. சிரியா, ஈராக், மத்தியக் கிழக்கு நாடுகளிலிருந்து கிறிஸ்தவர்கள் பெருமளவு வெளியேறி வருவதை இப்போது எண்ணிப் பார்க்கிறோம்.

9. மத்தியக் கிழக்கு கிறிஸ்தவர்களின் வெளியேற்றத்தைத் தடுக்க, அனைத்துலக சமுதாயம் முன்வந்து செயல்பட வேண்டும் என்று கேட்டுக்கொள்கிறோம். துயருறும் கிறிஸ்தவர்களுடன் நாங்களும் உள்ளத்தால் இணைகிறோம்.

10. சிரியாவிலும், ஈராக்கிலும் வன்முறைகளுக்குப் பலியானோர், ஆயிரமாயிரம் பேர். பேச்சு வார்த்தைகளின் வழியே இந்த வன்முறைகளைத் தீர்க்க வேண்டுமென அனைத்துலக சமுதாயத்தைக் கேட்டுக்கொள்கிறோம். 2013ம் ஆண்டு ஏப்ரல் மாதம், அலெப்போவிலிருந்து கடத்திச் செல்லப்பட்ட ஆயர்கள் பால் மற்றும் ஜான் இப்ராஹிம் இருவரையும், உடனடியாக விடுவிக்க முயற்சிகள் மேற்கொள்ளப்பட வேண்டும் என்று விண்ணப்பிக்கிறோம்.

11. மத்தியக் கிழக்குப் பகுதியில் அமைதியைக் கொணர, நல்மனம் கொண்ட அனைத்து மக்களும் உதவிசெய்ய வேண்டும். தீவிரவாதத்தை ஒழிப்பதற்கு அனைத்துலக சமுதாயமும் முயற்சிகள் மேற்கொள்ள வேண்டும் என்று கேட்டுக்கொள்கிறோம். இவ்வுலகையும், படைப்பு அனைத்தையும் காத்தருள அனைத்துலக கிறிஸ்தவர்களும் செபிக்க வேண்டும் என்று நாங்கள் அறிவுறுத்துகிறோம்.

12. கிறிஸ்தவை மறுதலிப்பதற்குப் பதில், மரணத்தைத் தேர்ந்த கிறிஸ்தவ சாட்சிகளுக்கு முன் நாங்கள் தலைவணங்கி நிற்கிறோம். பல்வேறு சபைகளைச் சேர்ந்த கிறிஸ்தவர்கள் இவ்வாறு மரணமடைந்திருப்பது, கிறிஸ்தவ ஒற்றுமைக்கு ஒரு சாட்சியாக விளங்குகிறது. தொடர்ந்து துன்புற்று வரும் கிறிஸ்தவர்களுக்கு திருத்தூதர் பேதுருவின் வார்த்தைகளைக் கூறுகிறோம்: “அன்புக்குரியவர்களே, துன்பத்தீயில் நீங்கள் சோதிக்கப்படும்போது, ஏதோ எதிர்பாராதது நேர்ந்துவிட்டதென வியக்காதீர்கள். மாறாக, கிறிஸ்துவின் துன்பங்களில் நீங்கள் இத்துணை பங்கு கொள்கிறீர்கள் என எண்ணி மகிழுங்கள். அப்பொழுது கிறிஸ்துவின் மாட்சி வெளிப்படும் வேளையில் இன்னும் மகிழ்ந்து பேருவகை கொள்வீர்கள்.” (1 பேதுரு 4: 12-13)

13. பல்சமய உரையாடல் நம் காலத்தின் மிக முக்கியத் தேவை. பல்வேறு மதங்களைச் சேர்ந்தவர்கள் அமைதியில் வாழ்வதற்கு, வேறுபாடுகள் காரணமாக அமையக்கூடாது. பல்வேறு மதங்கள் குறித்த சரியான புரிதலை மக்களுக்கு சொல்லித் தரும் பொறுப்பு, மதத் தலைவர்களைச் சார்ந்தது. மதத்தின் பெயரால், குற்றங்கள் புரிவது, முற்றிலும் ஏற்றுக்கொள்ளப்பட முடியாதது. கடவுள் குழப்பத்தை ஏற்படுத்துபவரல்ல; அமைதியை ஏற்படுத்துபவர் (1 கொரி. 14:33) என்பதால், கடவுள் பெயரால் எந்தக் குற்றமும் நடக்கக்கூடாது.

14. மதச் சுதந்திரத்தை உறுதிசெய்யும் வகையில், இரஷ்யாவிலும், கிழக்கு ஐரோப்பாவிலும் கிறிஸ்தவம் மீண்டும் வளர்ந்து வருவது கண்டு, இறைவனுக்கு நன்றி சொல்கிறோம். இறை நம்பிக்கையற்ற நிலை நீடித்து வந்த இப்பகுதிகளில், பாழடைந்திருந்த கிறிஸ்தவ ஆலயங்கள் மீண்டும் கட்டியெழுப்பப் படுதல், துறவு மடங்கள் மீண்டும் ஒப்ப்டைக்கப்படுதல், புதிய ஆலயங்கள் கட்டப்படுதல் ஆகிய செயல்பாடுகள், கடந்த 25 ஆண்டுகளாக நிகழ்வது, மகிழ்வைத் தருகின்றன. நற்செய்தியின் சாட்சிகளாக, கத்தோலிக்கரும், ஆர்த்தடாக்ஸ் சபையினரும் இணைந்து உழைத்து வருகின்றனர்.

15. அதே வேளையில், இன்னும் பல நாடுகளில், தங்கள் மத நம்பிக்கையை வெளிப்படுத்த, கிறிஸ்தவர்களுக்கு விதிக்கப்பட்டுவரும் தடைகளை எண்ணி கவலைப்படுகிறோம். மத சார்பற்ற சமுதாயமாக மாறிவரும் சில நாடுகளில், கிறிஸ்தவ நம்பிக்கை கொண்டோர், சமுதாயத்தின் ஓரங்களுக்கு தள்ளப்படுவதையும் கவலையோடு காண்கிறோம்.

16. பல நூற்றாண்டுகளாக இரத்தம் தோய்ந்த மோதல்களில் ஈடுபட்டிருந்த ஐரோப்பிய நாடுகள் ஒன்றிணைந்து வருவதற்கு மேற்கொள்ளப்பட்ட முயற்சிகள், நம்பிக்கையைத் தந்தன. இவ்வாறு ஒன்றிணைந்து வரும்போது, மத அடையாளங்களுக்கு மதிப்பளிக்காமல் போவது குறித்து கவனமாக இருக்கவேண்டும் என்று கேட்டுக் கொள்கிறோம். பல்வேறு மதங்களை ஐரோப்பிய சமுதாயத்திற்குள் வரவேற்கும் அதே நேரத்தில், ஐரோப்பா, கிறிஸ்தவ மறையின் வேர்களைக் கொண்டது என்பதையும் மறக்கக்கூடாது.

17. கொடிய வறுமையில் வாடும் மக்கள் மீதும் எங்கள் பார்வை திரும்புகிறது. செல்வம் கொழிக்கும் நாடுகளின் கதவுகளைத் தட்டிக் கொண்டிருக்கும் இலட்சக்கணக்கான புலம் பெயர்ந்தொரைக் கண்டும், காணாமல் அக்கறையின்றி இருக்கமுடியாது. நுகர்வுக் கலாச்சாரத்தில் மூழ்கியிருக்கும் வளர்ச்சியடைந்துள்ள நாடுகள், இந்தப் பூமிக் கோளத்தின் செல்வங்களைக் குறைத்துவருகின்றன. உலகச் செல்வங்கள் சமமற்ற நிலையில் பகிரப்படுவது, அநீதி என்ற உணர்வை உலகச் சமுதாயத்தில் வளர்க்கிறது.

18. நீதியை கட்டிக்காக்கவும், மக்களின் பாரம்பரியத்தை மதிக்கவும், துன்புறுவோருடன் இணையவும் கிறிஸ்தவ சபைகள் அழைக்கப்பட்டுள்ளன. கடவுள் ஞானிகளை வெட்கப்படுத்த, மடமை என உலகம் கருதுபவற்றைத் தேர்ந்து கொண்டார். அவ்வாறே, வலியோரை வெட்கப்படுத்த, வலுவற்றவை என உலகம் கருதுபவற்றைத் தேர்ந்துகொண்டார். உலகம் ஒரு பொருட்டாகக் கருதுபவற்றை அழித்து விட அது தாழ்ந்ததாகக் கருதுபவற்றையும் இகழ்ந்து தள்ளுபவற்றையும் கடவுள் தேர்ந்தெடுத்தார். எவரும் கடவுள் முன் பெருமைபாராட்டாதபடி அவர் இப்படிச் செய்தார் (1 கோரி. 1:27-29) என்பதை, கிறிஸ்தவர்களாகிய நாம் மறக்கமுடியாது.

19. மனித சமுதாயத்தின் இயல்பான மையம், குடும்பம் என்பதை ஆர்த்தடாக்ஸ் மற்றும் கத்தோலிக்க விசுவாசிகள் அனைவரும் நம்புகின்றனர். குடும்பங்களில் உருவாகியுள்ள நெருக்கடிகள் கண்டு கவலைப்படுகிறோம்.

20. ஓர் ஆணுக்கும், பெண்ணுக்கும் இடையே உருவாகும் அன்பு, திருமணமாக வடிவெடுப்பதை அடிப்படையாகக் கொண்டு, குடும்பம் அமைகிறது. திருமணம், அன்பையும், பிரமாணிக்கத்தையும் சொல்லித்தரும் ஒரு பள்ளியாக விளங்குகிறது. பல்வேறு வழிகளில் கூடிவாழும் முறைகளை, திருமணத்திற்கு இணையாகக் கருதுவதைக் கண்டு நாங்கள் வருந்துகிறோம்.

21. உயிர் வாழும் உரிமையை மதிக்கவேண்டும் என்பதை நாங்கள் ஆணித்தரமாகக் கூறுகிறோம். கருக்கலைப்பு, மற்றும் கருணைக் கொலை வழியே பல இலட்சம் பேரின் வாழ்வுரிமை பறிக்கப்படுகின்றது. உயிரியல் தொழிநுட்பம் வழியே உயிர்களை உருவாக்கும் முன்னேற்றமும் கவலை தருகிறது. கிறிஸ்தவ நம்பிக்கை கூறுவதுபோல், படைக்கும் இறைவனின் திட்டத்திற்கு உகந்த வழிகளே சிறந்ததென நம்புகிறோம்.

22. இன்று, குறிப்பாக, இளைய கிறிஸ்தவர்களிடம் பேச விழைகிறோம். இறைவன் உங்களுக்கு கொடுத்துள்ள அனைத்துத் திறமைகளையும் புதைத்துவிடாமல் (காண்க. மத். 25:25) கடவுளுக்காகவும், அயலவருக்காகவும் பயன்படுத்துங்கள். இறைவனின் உண்மையை நிலைநாட்டுவதற்கென, எதிர்நீச்சல் போட அஞ்சாதீர்கள்.

23. உங்கள் ஒவ்வொருவரையும் இறைவன் அன்புகூர்கிறார். நீங்கள் உலகிற்கு ஒளியாய் இருக்கிறீர்கள். மலைமேல் இருக்கும் நகர் மறைவாயிருக்க முடியாது. உங்கள் ஒளி மனிதர்முன் ஒளிர்க! அப்பொழுது அவர்கள் உங்கள் நற்செயல்களைக் கண்டு உங்கள் விண்ணகத் தந்தையைப் போற்றிப் புகழ்வார்கள். (காண்க. மத். 5: 14,16) உங்கள் குழந்தைகளை கிறிஸ்தவ நம்பிக்கையில் வளர்த்து வாருங்கள்.

24. ஆர்த்தடாக்ஸ் மற்றும் கத்தோலிக்க நம்பிக்கை கொண்ட அனைவரும், கிறிஸ்துவின் நற்செய்தியை உலகெங்கும் பறைசாற்ற அழைக்கப்பட்டுள்ளோம். இப்பணியில் நாம், போட்டியாளர்கள் அல்ல, மாறாக, உடன் பிறந்தோர். உலகெங்கும் வாழும் கத்தோலிக்கரும், ஆர்த்தடாக்ஸ் சபையினரும் அமைதியிலும், அன்பிலும் வாழ நாங்கள் விண்ணப்பிக்கிறோம்.

25. கிரேக்கக் கத்தோலிக்கருக்கும்,ஆர்த்தடாக்ஸ் சபையினருக்கும் இடையே நிலவிவரும் இறுக்கங்கள் தீர்ந்து, இணக்கம் உருவாக எங்கள் சந்திப்பு உதவட்டும். ஒவ்வொரு சபையும் அவரவர்களிடம் ஒப்படைக்கப்பட்ட மக்களைக் கண்காணிக்கும் அதே வேளையில், இரு சபையினரும் நல்லிணக்கத்துடன் வாழ முடியும் என்பதை நாங்கள் உணர்கிறோம்.

26. உக்ரைன் நாட்டில் நிலவிவரும் பகைமையைக் கண்டு மிகவும் வருந்துகிறோம். இந்தப் பிரச்சனையைத் தீர்த்து, அங்கு அமைதியைக் கொணர, அனைத்துத் தரப்பினரும் உழைக்க வேண்டும் என்று கேட்டுக்கொள்கிறோம். உக்ரைன் நாட்டில் பணியாற்றும் அனைத்து கிறிஸ்தவ சபைகளும், சமுதாய ஒருங்கிணைப்பை நோக்கி உழைக்க கேட்டுக்கொள்கிறோம்.

27. உக்ரைன் நாட்டில் வாழும் அனைத்து ஆர்த்தடாக்ஸ் கிறிஸ்தவர்களும் தங்கள் வேறுபாடுகளைக் களைந்து வாழ்வதற்கு அழைக்கிறோம். இதற்கு, அங்கு வாழும் கத்தோலிக்கர்கள் உதவி செய்யவேண்டும்.

28. பன்முகம் கொண்ட இன்றைய சமுதாயத்தில் ஆர்த்தடாக்ஸ் மற்றும் கத்தோலிக்க நம்பிக்கை கொண்ட அனைவரும் இணைந்து விவிலியத்தைப் பறைசாற்ற அழைக்கப்பட்டுள்ளோம். நாம் இணைந்து வழங்கும் சாட்சியமே, எதிர்கால மனித சமுதாயத்திற்கு அதிகம் தேவை.

29. நாம் வழங்கும் இந்தத் துணிவான சாட்சியத்திற்கு, கடவுளும் மனிதனுமான இயேசு கிறிஸ்துவே அடித்தளமாக இருப்பார். “சிறு மந்தையாகிய நீங்கள் அஞ்ச வேண்டாம்; உங்கள் தந்தை உங்களைத் தம் ஆட்சிக்கு உட்படுத்தத் திருவுளம் கொண்டுள்ளார்” (லூக்கா 12:32) என்ற அவரது வாக்கு நமக்கு உறுதி அளிக்கட்டும்.

30. ஒருவரை ஒருவர் புரிந்துகொண்டு மேற்கொள்ளப்பட்ட இச்சந்திப்பிற்காக இறைவனுக்கு நன்றி கூறுகிறோம். இறைவனின் அன்னை, தன் பரிந்துரையால், இந்த உறவை வலுப்படுத்தி, இறை மக்கள் அனைவரும் அமைதியில் வாழும் வரத்தைப் பெற்றுத் தருவாராக.

இப்படிக்கு,

உரோமைய ஆயரும், கத்தோலிக்கத் திருஅவையின் திருத்தந்தையுமான பிரான்சிஸ்,

மாஸ்கோ மற்றும் அனைத்து இரஷ்யாவின் முதுபெரும் தந்தை கிரில்

ஆதாரம் : வத்திக்கான் வானொலி

You may also like...

Leave a Reply

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.